Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Duo Reges: constructio interrete. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Ratio quidem vestra sic cogit. Ostendit pedes et pectus. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Quod autem patrocinium aut quae ista causa est voluptatis, quae nec testes ullos e claris viris nec laudatores poterit adhibere?

Bork

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Hoc non est positum in nostra actione. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Sin aliud quid voles, postea.

Bork: Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;
Aliter autem vobis placet.: Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Bork: Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?
Bork: Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Immo alio genere;
Nec enim figura corporis nec ratio excellens ingenii humani significat ad unam hanc rem natum hominem, ut frueretur voluptatibus.
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Que Manilium, ab iisque M.
Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.
Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut
vultis, sit e corpore-situm est vivere beate.

At enim hic etiam dolore.

Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.

Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Non igitur bene. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.